सबैको मन जब आफ्नै धुनमा थियो कोरोना भाइरसले एक्कासी थकाई दियो पृथ्वीमा कसैलाई कतै भाग्ने ठाउँ थिएन त्रासमै मरे कति पानी पिउनई दिएन । विश्व ध्वस्त पार्छु भन्नेहरू पनि डराए बरु पशुपन्छीहरु आफ्नै दुनियाँमा हराए गरिबले गास जुटाउन सकेनन् संकटमा परे बाध्यताले कतिले त आत्महत्या गरे । एक मान्छेदेखि अर्को मान्छेहरू नै तर्किए आफ्नैले साथ दिएनन् आफन्तहरू नै झर्किए हावा अनि पैसाबाट पनि सर्ने त्यो कस्तो कुरा श्वासनली हुँदै फोक्सोमा गइ रोप्ने छुरा । यसले मान्छेका लक्ष्य अनि सपनामा कस्तो चुनौती थोपर्यो स्वर्गजस्तै ठाउँहरुलाई मसानघाट गरायो गर्नसम्म गर्यो ठुलो जन धनको क्षति चीनले गरेको थियो यसको सुरुवाती खेती । जात भात भुले यहाँ नाता गोता भुले पिन्जडाबाटै निस्किन्छौझैँ गरे लकडाउन खुले लकडाउनपछि दुखसुख मानिसहरूले चलाउदै छन् गति प्राणघातक नै भएपनि, कोरोनाले सुधार्यो मान्छेको मति । (जेबियर इन्टरनेशनल कलेज)