चाहनाको धागोलाई तनाइराख्नु साह्रो भयो
मायाको आगोलाई जलाइराख्नु गाह्रो भयो ।
रूपसीको मुस्कानले हुरूक्क त भएकै हो नि
मिलनको आतुरीलाई बचाइराख्नु गाह्रो भयो ।
धारिलो वचनले खुत्रुक्क त पारेकै हो मनलाई
नुनिलो नेत्रजललाई सजाइराख्नु गाह्रो भयो ।
परेवाको जोडी भनी खिज्याउनेलाई के भनूँ खै
छातीभित्रको बहलाई लुकाइराख्नु गाह्रो भयो ।
कपटी, तुजुकी र निर्दयी पो छ ‘रे यो “हिमांशु”
कोमल भित्री दहलाई देखाइराख्नु गाह्रो भयो ।
(डाउहिल, खरसाङ, भारत)
