जुन देशमा नागरिकताभन्दा बढी पासपोर्टको महत्त्व हुन्छ त्यो देश होइन त्यो कारखाना हो कारखानामा किसिम किसिमका सामानहरु उत्पादन हुन्छ सानो/ठूलो कालो/सेतो अस्थायी/स्थायी सस्तो/महंगो छानी छानी बिक्री हुन्छन सामानहरु बिक्री हुन सामानहरुलाई सिर्फ एउटा पासपोर्ट चाहिन्छ पासपोर्ट बोकेर सामानहरु कारखानाबाट जान्छन संसारभर बेचिनलाई पासपोर्ट भन्नु के हो र ? सामान बेच्ने इजाजत बाहेक कारखाना बाट निर्बाध सामान बेचिन्छ अर्थात् कारखानाको सामान बेच्न सजिलो छ न सामानसँग इज्जत हुन्छ न सामानसँग स्वाभिमान हुन्छ न सामनको राष्ट्रियता हुन्छ न सामानले बिद्रोह गर्छ मालिकले बेचेपछि सामानको न आफ्नै पहिचान हुन्छ सामान बेचेपछि धनी हुने भनेको मालिक हो कारखाना होइन मालिकहरु कारखानामा रमाउँदैनन रमाउनु पनि छैन कारखानामा उनीहरुलाई न सामानको माया छ न कारखानाको माया छ सामानमा खिया लागे पनि कारखानाको छानो चुहिए पनि मालिकहरुलाई मालिक हुन पाए भयो आलोपालो गरीगरी आउछन् मालिकहरु कहिले काला आउँछन् कहिले गोरा आउँछन् जो आए पनि कानै चिरेका आउँछन् कारखानालाई कंगाल बनाएरै जान्छन मेरो देश एउटा ठुलो कारखाना हो यो कारखानाबाट सामान छाडेर आज मलाई किन किन मालिकहरु बेच्न मन भो कोही छ किन्ने यो देशका मालिकहरु? (चिचिला २, संखुवासभा)