मुट्ठी बटारेर एक बथान मुर्कुटाहरु
सडकभरि पोखिए र नारा लगाए
सहिदको सपना साकार पार्छौं !
उसैगरी मलसाँप्राहरुको एउटा जत्था
असरल्ल निस्के चोकैभरि र कुर्ले बेजोडले गाँड फुलाएर
सहिदको सपना साकार पार्छौं !
जङ्गलबाट एक हुल ब्वाँसाहरु त्यसरी नै
छरिए सहरभरि र चिच्याए झन् बेस्मारी चर्कोसँग
सहिदको सपना साकार पर्छौं ।
घरीघरी यिनीहरु एकै लयमा रुन्छन् पनि
युद्दमा मरेका आफ्ना सहयोद्दाहरुको वियोगमा
बरर...गोहीको आँशु खसाल्दै सार्वजनिक सभाहरुमा
के-के न खालो सार्छुजस्तो गरेर झुटा कसम खान्छन् –
वीर सहिद अमर रहुन्, सहिदको सपना साकार पर्छौं भन्दै ।
वाक्क हुन्जेल देखेको छु मैले पनि
यिनीहरु कुर्लेको,चिच्याएको,रोएको...
अन्धकारमा बर्सिएका इँटा,ढुङ्गा,लाठी र गोलीहरु लागेर
को सपनामा मर्यो,को विपनामा ढल्यो यिनीहरुलाई के पत्तो ?
अनि को सहिद भएर स्वर्ग पुग्यो,को अगति परेर नर्कमा झर्यो ?
यी धन्धुकारीहरुलाई के हेक्का ?
हुलमुलमा जिउ जोगाएर बाँच्न खप्पिस बनकरहरु केही भेउ पाउँदैनन्
बिनासित्ति ज्यान गुमाउने सहिदहरूले कस्तो सपना देखेका थिए !
के तिमीहरु सहिदसँगै सुतेका थियौ र ?
के तिमीहरुले सहिदको जस्तै सपना देखेका थियौ र ?
के सहिद मर्दा तिमीहरु पनि मर्न तयार थियौ र ?
सहिदको सपनाको रङ्ग
अनि उनीहरुको जीवनको लक्ष
तिमीहरुको सपना र लक्षसँग मिल्छ र ?
होइन,...
सहिदहरूले कहिल्यै सपना देखेनन्
उनीहरु त विपनामै स्वर्ग ओराल्न चाहन्थे धर्तीमा
यो धरालाई सुन्दर,शान्त र समृद्द पारेर विपनामै
त्यसपछि पो बल्ल मर्न चाहन्थे सहिदहरु त
क-कसलाई कहेर गएका थिए हँ, सहिदले आफ्नो सपना ?
तिमीहरु सहिदको भावनामाथि स्वार्थी ठट्टा गर्दैछौ
सहिदको विपनालाई
सपना भनेर............
(भोजपुर हाल सेसेल्स)
नेपाली साहित्य घर’ डिजिटल साहित्यिक पत्रिका भएकोले यसमा साहित्यिक रचना र समाचार मात्र प्रकाशन गरिन्छ । यस पत्रिकामा पुरातन, उच्छृङ्खल र यथास्थितिवादी सोच भएका तथा साम्प्रदायिक सद्भावमा असर पुयाउने खालका रचना प्रकाशित गरिने छैन । अन्य पत्रिका र अनलाइनमा पठाएका वा प्रकाशित भएका रचना नपठाउनुहुन अनुरोध छ । नेपाली साहित्य घरमा प्रकाशित रचनाहरूमा व्यक्त विचारप्रतिको जवाफदेहिता स्वयम् लेखकको हुनेछ । रचना पठाउँदा नेपाली प्रीति फन्टमा टाइप गरेर इमेलमार्फत् पठाउनुपर्ने छ । पठाएको एक महिनासम्म प्रकाशित नभए वा कुनै प्रतिक्रिया नआए रचना अस्वीकृत भएको मानिने छ । हामीले यो पत्रिका आर्थिक उपार्जनका लागि नभई नेपाली भाषासाहित्यको सेवा गर्ने उद्देश्यले सञ्चालन गरेको हुँदा प्रकाशित रचनाको पारिश्रमिक दिन असमर्थ छौँ ।
मुट्ठी बटारेर एक बथान मुर्कुटाहरु
सडकभरि पोखिए र नारा लगाए
सहिदको सपना साकार पार्छौं !
उसैगरी मलसाँप्राहरुको एउटा जत्था
असरल्ल निस्के चोकैभरि र कुर्ले बेजोडले गाँड फुलाएर
सहिदको सपना साकार पार्छौं !
जङ्गलबाट एक हुल ब्वाँसाहरु त्यसरी नै
छरिए सहरभरि र चिच्याए झन् बेस्मारी चर्कोसँग
सहिदको सपना साकार पर्छौं ।
घरीघरी यिनीहरु एकै लयमा रुन्छन् पनि
युद्दमा मरेका आफ्ना सहयोद्दाहरुको वियोगमा
बरर...गोहीको आँशु खसाल्दै सार्वजनिक सभाहरुमा
के-के न खालो सार्छुजस्तो गरेर झुटा कसम खान्छन् –
वीर सहिद अमर रहुन्, सहिदको सपना साकार पर्छौं भन्दै ।
वाक्क हुन्जेल देखेको छु मैले पनि
यिनीहरु कुर्लेको,चिच्याएको,रोएको...
अन्धकारमा बर्सिएका इँटा,ढुङ्गा,लाठी र गोलीहरु लागेर
को सपनामा मर्यो,को विपनामा ढल्यो यिनीहरुलाई के पत्तो ?
अनि को सहिद भएर स्वर्ग पुग्यो,को अगति परेर नर्कमा झर्यो ?
यी धन्धुकारीहरुलाई के हेक्का ?
हुलमुलमा जिउ जोगाएर बाँच्न खप्पिस बनकरहरु केही भेउ पाउँदैनन्
बिनासित्ति ज्यान गुमाउने सहिदहरूले कस्तो सपना देखेका थिए !
के तिमीहरु सहिदसँगै सुतेका थियौ र ?
के तिमीहरुले सहिदको जस्तै सपना देखेका थियौ र ?
के सहिद मर्दा तिमीहरु पनि मर्न तयार थियौ र ?
सहिदको सपनाको रङ्ग
अनि उनीहरुको जीवनको लक्ष
तिमीहरुको सपना र लक्षसँग मिल्छ र ?
होइन,...
सहिदहरूले कहिल्यै सपना देखेनन्
उनीहरु त विपनामै स्वर्ग ओराल्न चाहन्थे धर्तीमा
यो धरालाई सुन्दर,शान्त र समृद्द पारेर विपनामै
त्यसपछि पो बल्ल मर्न चाहन्थे सहिदहरु त
क-कसलाई कहेर गएका थिए हँ, सहिदले आफ्नो सपना ?
तिमीहरु सहिदको भावनामाथि स्वार्थी ठट्टा गर्दैछौ
सहिदको विपनालाई
सपना भनेर............
(भोजपुर हाल सेसेल्स)
