ऊ भत्किरहेको घर हो
के छ
पालै पालो भल्काऊ
के जान्छ तिमीहरुको
सके आफू नै भत्काऊ
नसके
छरछिमेकी र आफन्त लगाएर
भए पनि भत्काउन लगाऊ ।
ऊ भत्किरहेको घरलाई
मज्जाले भत्काऊ
कोहीले
ऊ पागलको घर
ऊ माडसापको घर
हो भनी होच्याऊ र
कर्के नजरले भत्काऊ
सकिन्छ पालैपालो लातबुटले
नै मुसुक्काउदै भत्काऊ ।
तोते बोली, किताबका अक्षरसँगै सिक्दै गरेका ती अवोध बालकहरुलाई पनि
समयसमयमा टिउसन पढाउँदै
सिकाऊ,
अनि
बिस्तारै भत्काउन र थुक्न लगाऊ
अबाट अनार किन सिकाउने
अबाट अहङ्कार सिकाऊ
किनकि
ऊ घरका ती कमजोर भएका
ती धुरी, भित्ता छानो र जग
भत्काऊ र गिराऊ
होस्टेमा हैसे थपेर
मज्जाले भोज भतेर गर्दै
भत्काऊ ।
ऊ भत्किरहेको घर हो
के छ
पालैपालो भत्काऊ
के जान्छ तिम्रो
सके आफू नै भत्काऊ
नसके
आफ्न्त र छिमेकी लगाएर
भए पनि भत्काऊ ।
पैसाले, पावरले आफू र आफ्ना
मिलेर नै
भत्काऊ
ऊ डुकुको घर
साइकोको घर
ऊ फाइदा नदिने घर
ऊ एक्लो घर
नअघि र नपछि कोही
आहा ! कति सजिलो छ
भत्काउन ।
सहर बसाइ, जागिर
पैसा गोजिमा सधैँ भएका
ऊ त्यो पुरानो घर
हाम्रो हो भन्न लाज मान्ने
ऊ भत्किरहेको पूरानो घर
तातो दूधजस्तो निल्नु न उकल्नु
भाको
शब्द बाणले नै भत्काऊ
हैन डोजर चलाएर नै भत्काऊ
ऊ भत्किरहेको घर
के छ
पालै पालो भल्काऊ
के जान्छ तिम्रो
सके आफू नै भत्काऊ
नसके
आफ्न्त र छिमेकी लगाएर
भए पनि भत्काऊ ।
तिमीहरु पनि भत्किने हौ
म पनि भत्किंदै छु
ढिलो र चाँडो नै हो भत्किने
तिमीहरु भत्किँदा
हजारौं रुने होलान्
ऊ घर भत्किदाँ
कोही रुने नहोलान्
बस फरक यति त हो
जाने तिमीहरु पनि जाने ऊ पनि ।
तिमीले भत्काए पनि ऊ उठ्ने छ !
तिमीहरुका निकृष्ट सोच मार्फत
ऊ घरलाई होच्याऊ र भत्काऊ
धूलोमा किच
तर
पनि ऊ धुलोबाट नै उठ्ने छ
कबाडी वा लाजको छाप्राबाट उठ्ने छ
पीडामा उभिएको बिगतबाट पुन निमार्ण भइ उठ्ने छ ।
(गुलरिया हाल भक्तपुर)
नेपाली साहित्य घर’ डिजिटल साहित्यिक पत्रिका भएकोले यसमा साहित्यिक रचना र समाचार मात्र प्रकाशन गरिन्छ । यस पत्रिकामा पुरातन, उच्छृङ्खल र यथास्थितिवादी सोच भएका तथा साम्प्रदायिक सद्भावमा असर पुयाउने खालका रचना प्रकाशित गरिने छैन । अन्य पत्रिका र अनलाइनमा पठाएका वा प्रकाशित भएका रचना नपठाउनुहुन अनुरोध छ । नेपाली साहित्य घरमा प्रकाशित रचनाहरूमा व्यक्त विचारप्रतिको जवाफदेहिता स्वयम् लेखकको हुनेछ । रचना पठाउँदा नेपाली प्रीति फन्टमा टाइप गरेर इमेलमार्फत् पठाउनुपर्ने छ । पठाएको एक महिनासम्म प्रकाशित नभए वा कुनै प्रतिक्रिया नआए रचना अस्वीकृत भएको मानिने छ । हामीले यो पत्रिका आर्थिक उपार्जनका लागि नभई नेपाली भाषासाहित्यको सेवा गर्ने उद्देश्यले सञ्चालन गरेको हुँदा प्रकाशित रचनाको पारिश्रमिक दिन असमर्थ छौँ ।
ऊ भत्किरहेको घर हो
के छ
पालै पालो भल्काऊ
के जान्छ तिमीहरुको
सके आफू नै भत्काऊ
नसके
छरछिमेकी र आफन्त लगाएर
भए पनि भत्काउन लगाऊ ।
ऊ भत्किरहेको घरलाई
मज्जाले भत्काऊ
कोहीले
ऊ पागलको घर
ऊ माडसापको घर
हो भनी होच्याऊ र
कर्के नजरले भत्काऊ
सकिन्छ पालैपालो लातबुटले
नै मुसुक्काउदै भत्काऊ ।
तोते बोली, किताबका अक्षरसँगै सिक्दै गरेका ती अवोध बालकहरुलाई पनि
समयसमयमा टिउसन पढाउँदै
सिकाऊ,
अनि
बिस्तारै भत्काउन र थुक्न लगाऊ
अबाट अनार किन सिकाउने
अबाट अहङ्कार सिकाऊ
किनकि
ऊ घरका ती कमजोर भएका
ती धुरी, भित्ता छानो र जग
भत्काऊ र गिराऊ
होस्टेमा हैसे थपेर
मज्जाले भोज भतेर गर्दै
भत्काऊ ।
ऊ भत्किरहेको घर हो
के छ
पालैपालो भत्काऊ
के जान्छ तिम्रो
सके आफू नै भत्काऊ
नसके
आफ्न्त र छिमेकी लगाएर
भए पनि भत्काऊ ।
पैसाले, पावरले आफू र आफ्ना
मिलेर नै
भत्काऊ
ऊ डुकुको घर
साइकोको घर
ऊ फाइदा नदिने घर
ऊ एक्लो घर
नअघि र नपछि कोही
आहा ! कति सजिलो छ
भत्काउन ।
सहर बसाइ, जागिर
पैसा गोजिमा सधैँ भएका
ऊ त्यो पुरानो घर
हाम्रो हो भन्न लाज मान्ने
ऊ भत्किरहेको पूरानो घर
तातो दूधजस्तो निल्नु न उकल्नु
भाको
शब्द बाणले नै भत्काऊ
हैन डोजर चलाएर नै भत्काऊ
ऊ भत्किरहेको घर
के छ
पालै पालो भल्काऊ
के जान्छ तिम्रो
सके आफू नै भत्काऊ
नसके
आफ्न्त र छिमेकी लगाएर
भए पनि भत्काऊ ।
तिमीहरु पनि भत्किने हौ
म पनि भत्किंदै छु
ढिलो र चाँडो नै हो भत्किने
तिमीहरु भत्किँदा
हजारौं रुने होलान्
ऊ घर भत्किदाँ
कोही रुने नहोलान्
बस फरक यति त हो
जाने तिमीहरु पनि जाने ऊ पनि ।
तिमीले भत्काए पनि ऊ उठ्ने छ !
तिमीहरुका निकृष्ट सोच मार्फत
ऊ घरलाई होच्याऊ र भत्काऊ
धूलोमा किच
तर
पनि ऊ धुलोबाट नै उठ्ने छ
कबाडी वा लाजको छाप्राबाट उठ्ने छ
पीडामा उभिएको बिगतबाट पुन निमार्ण भइ उठ्ने छ ।
(गुलरिया हाल भक्तपुर)
