खित्का छाडेर हाँसिरहेछन्
पल्लाघरे छिमेकी
शिथिल भएर सुतिरहेछन्
मान्छेको एक हुल
चुपचाप छ न्याय–अन्याय
सकेको छैन छुट्टिन,
चित परिरहेछु म
नजिकै छेऊमै छन्
शक्तिशाली ज्ञानका
महा नदी बगिरहेछ
हज्जारौं वर्षदेखिको
मानवयात्रा
बर्षौ वर्षदेखिको
पीडा बिर्सेर पनि
गनगन गर्दै आमा
पाल्दैछिन् सन्तान
ईख नै नभएका
योजना नै बनाउन नसक्ने
सन्तान
छुट्टिएको छ ज्ञानमार्गबाट
फसेको छ सामाजिक अपराधमा
बतुराएको छ
फेसबुकका वालहरूमा
दैनिकजसो देखिने
चटके महोत्सव
न खान दिन्छ
न दिन्छ कुनै चेत
साइरन जडित सवारीमा
कुदिरहेछन् राष्ट्रिय स्तरका
धमिराहरू ।
बाटो खुल्लै छ
सबै सबैतिरका
मैले न्याय माग्ने कहाँ ?
निरीह नागरिक रोइरहेछ
बिटो बोकेर नगदको
तीर्थाटनमा छ अर्थ न्यायिक निकाय
खै ! कस्तो अवस्था
खै ! कस्तो व्यवस्था
कुर्चीदेखि कुर्चीसम्म
रोकिएकै छैन केर्ची दौड
लुटदेखि लुटसम्म
देखिएकै छैन
प्रमाणहरू ।
लुकाएर बलात्कारका दोषी
साटेर सत्तासँग
पोज दिइरहेछ हरुवा माननीय
खेलेर मान्छेको कमजोरीमा
तर मारिरहेछ राष्ट्रसेवक ।
लेखिरहेछ सहियौंदेखि महाकवि
आफ्नै गायन वा
शक्ति भजन माला
पसिनाको मोल अङ्कन हुनै सकेन
कतै कतै
चहारेर भौतारिरहेछ ज्ञान
घार खोज्दै उडेका मौरीझैँ ।
(चिचवन)
