मेरो तर्क, वितर्क र विचारहरुले आजकल आफै प्वाँख उमार्दैछन् र त म उज्यालोमा पनि बत्ती बाल्ने गर्दछु । अँध्यारोले मलाई उति खप्पिस पारेको छैन जतिको उज्यालोले पारेको छ । यी प्वाँखे विचारहरु कसरी छोटिएर चाउरिएर माराकमुरुक भएर सानो भएर आफूभित्र उकुसमुकुस हुँदै प्रवेश-द्वार खोज्दैछ यो सानो आकाशभित्र अटाई-नअटाई ? यसैले त होला आजकल 'म' आकाशसित झुण्डिने जमर्को गर्छु । तर, आकाश त खोक्रो रहेछ, खोक्रो बाहिरी मात्र बोक्रो रहेछ, बोक्रो गहिरो छाया सागरको छायालाई सागरले पैंचो लिएको आवरण मात्र 'म' पनि अरु-अरु पिण्डहरुसरह ब्रह्माण्डमा झुन्डिएको मात्र रहेछु । यी आफैआफ कोचिएका विचारहरु उकेल्न खोज्छु तर, ओकल्न सक्दिनँ कस्तो अभिशाप यही अभिशापले होला कतै मलाई आकाशले थाम्न नसकेर खसाल्न पनि सक्छ । यसरी खस्दा-खस्दै एक चोक्टा आकाशको बोक्रा पनि हातमा लिएर 'म' झट्टारिन कहिले नपरोस् यो संसारमा ! धर्तीमा !! (गान्तोक पूर्व सिक्किम)