मेरो घरको कोठाभित्र एउटा मुसो पसेको छ।
टोकिरहन्छ अनवरत उसका दाँतहरुले
नयाँ कम्बल, कोठाभित्रका कागजहरु, दाल- चामलहरु
पुस्तकका पानाहरू, पत्रिकाका रंगीन पृष्ठाहरु
उसले टोकेको आवाज म रातभरि सुन्दछु
र समात्न खोज्दछु उसको चिप्लो पुच्छर
भागेर लुकिहाल्छ पुरानो आलमारीको पल्लो कुनामा ।
मलाई डर लाग्न थालेको छ
इतिहासको त्यो सिंगो पातो उसले निल्नै आँटेको छ
जसबाट चिच्याएर हेर्छन् मेरा पूर्खाका वीरत्वहरु
गोर्कीकी आमा, टलस्टयकी अन्ना र लोर्काका कविताहरू
हेनरीको अन्तिम पातोतिर म एकोहोरो हेरिरहन्छु
नजिक पुग्नेबित्तिकै मलाई देखेर ऊ कुदिहाल्छ ।
तीखा दाँतहरु झन् विषालु भएका छन् उसका
विस्तारै चाट्न थाल्दैछ अनिंदा रातका पहरहरु
मेरो उपस्थितिलाई वास्ता नै नगरी
ऊ दगुरिरहन्छ यता र उता ।
दिनभरि बटुल्न थाल्छु उसले फ्याँकेका टुक्राहरू
लथालिङ्ग पारेर छोडेका पुस्तकका ठेलीहरु
अब फेरि कसरी पढ्न पाउनु
निलिसकेको सिंगो दलिलको रुपरेखा ।
म अझै खोज्दैछु मुसोलाई कोठाभित्र
जसरी भए पनि म उसलाई समात्ने कोशिशमा छु
यसबेला ऊ मेरो मुटुभित्र पसिसकेको रहेछ
अनि चबाइरहेको छ मेरो रातो कलेजो कुटु कुटु..... ।
(तेजपुर, असाम)
नेपाली साहित्य घर’ डिजिटल साहित्यिक पत्रिका भएकोले यसमा साहित्यिक रचना र समाचार मात्र प्रकाशन गरिन्छ । यस पत्रिकामा पुरातन, उच्छृङ्खल र यथास्थितिवादी सोच भएका तथा साम्प्रदायिक सद्भावमा असर पुयाउने खालका रचना प्रकाशित गरिने छैन । अन्य पत्रिका र अनलाइनमा पठाएका वा प्रकाशित भएका रचना नपठाउनुहुन अनुरोध छ । नेपाली साहित्य घरमा प्रकाशित रचनाहरूमा व्यक्त विचारप्रतिको जवाफदेहिता स्वयम् लेखकको हुनेछ । रचना पठाउँदा नेपाली प्रीति फन्टमा टाइप गरेर इमेलमार्फत् पठाउनुपर्ने छ । पठाएको एक महिनासम्म प्रकाशित नभए वा कुनै प्रतिक्रिया नआए रचना अस्वीकृत भएको मानिने छ । हामीले यो पत्रिका आर्थिक उपार्जनका लागि नभई नेपाली भाषासाहित्यको सेवा गर्ने उद्देश्यले सञ्चालन गरेको हुँदा प्रकाशित रचनाको पारिश्रमिक दिन असमर्थ छौँ ।
मेरो घरको कोठाभित्र एउटा मुसो पसेको छ।
टोकिरहन्छ अनवरत उसका दाँतहरुले
नयाँ कम्बल, कोठाभित्रका कागजहरु, दाल- चामलहरु
पुस्तकका पानाहरू, पत्रिकाका रंगीन पृष्ठाहरु
उसले टोकेको आवाज म रातभरि सुन्दछु
र समात्न खोज्दछु उसको चिप्लो पुच्छर
भागेर लुकिहाल्छ पुरानो आलमारीको पल्लो कुनामा ।
मलाई डर लाग्न थालेको छ
इतिहासको त्यो सिंगो पातो उसले निल्नै आँटेको छ
जसबाट चिच्याएर हेर्छन् मेरा पूर्खाका वीरत्वहरु
गोर्कीकी आमा, टलस्टयकी अन्ना र लोर्काका कविताहरू
हेनरीको अन्तिम पातोतिर म एकोहोरो हेरिरहन्छु
नजिक पुग्नेबित्तिकै मलाई देखेर ऊ कुदिहाल्छ ।
तीखा दाँतहरु झन् विषालु भएका छन् उसका
विस्तारै चाट्न थाल्दैछ अनिंदा रातका पहरहरु
मेरो उपस्थितिलाई वास्ता नै नगरी
ऊ दगुरिरहन्छ यता र उता ।
दिनभरि बटुल्न थाल्छु उसले फ्याँकेका टुक्राहरू
लथालिङ्ग पारेर छोडेका पुस्तकका ठेलीहरु
अब फेरि कसरी पढ्न पाउनु
निलिसकेको सिंगो दलिलको रुपरेखा ।
म अझै खोज्दैछु मुसोलाई कोठाभित्र
जसरी भए पनि म उसलाई समात्ने कोशिशमा छु
यसबेला ऊ मेरो मुटुभित्र पसिसकेको रहेछ
अनि चबाइरहेको छ मेरो रातो कलेजो कुटु कुटु..... ।
(तेजपुर, असाम)
