ईश्वरले मेट्दा पनि मेटिएनन् कसैगरी मैले पानीमा कोरेका रेखाहरू । त्यो बेलादेखि नै को पहिला आकाश टेकेर उभिने भनेर प्रतिष्पर्धा चलिरहेथ्यो ईश्वरसँग मेरो र, मेरो ईश्वरसँग । त्यसको केही समयपछि जब विश्वासको आगोमा सल्केर विश्वास आफैं जल्यो र खरानी भो क्षणभरमै त्यतिखेरै ईश्वरको शक्ति नाश भएर गयो त्यतिखेरै ईश्वरको शरीर लास भएर गयो । र, अब लास भएको ईश्वर आकाशमा टेकेर उभिन सक्दैन कहिल्यै पनि । तर एकदिन म पक्का सक्नेछु आकाश टेकेर उभिन । किनकि मसँग ईश्वरले पनि कहिल्यै नभेटेका आफन्तहरूको साथ छ । किनकि मसँग ईश्वरले पनि कहिल्यै नदेखेका उज्यालाहरूको साथ छ । (सुनसरी)