हजुर !
म एउटा मजदुर
हरेक दिन 
धर्तिमा उज्यालो खस्नु अघि
सुरु हुन्छ मेरो अविराम जिन्दगीको भागदौड । 

अनि पग्लिन्छन मेरो अङ्ग प्रत्यङ्गहरु
र बग्छ आफ्नै शरीरबाट नदी  
घोटिन्छ्न मेरा हात पाखुराहरु
जाँतो घोटिएझैँ
चोइटिन्छन मेरा अस्थिपन्जरहरु
सिसा टुक्रिएझैँ
कमजोर हुन्छ मेरो जीर्ण शरीर
धमिराले मक्काएको बूढो रुखझैँ ।

तथापि,
म चलाइरहन्छु मेरा हात पाखुराहरु
दौडाइरहन्छु, मेरा हातगोडाहरु
आदेशले  
चल  भन्छ म चल्छु  
रोक भन्छ म रोकिन्छु  
जा भन्छ म गइहाल्छु   
खा भन्छ म खान्छु
उठ भन्छ म खाँदाखाँदै उठ्छु  
कुद भन्छ म सकिनसकी कुद्छु ।

शरीर मेरो हो
चेतना मसँग पनि छ
तर एउटा मेसिनझैँ
म उसको आदेशमा चल्छु
उसको इशारामा कुँद्छु
उसलाई भोक लाग्दा खान्छु
उसको फुर्सदमा आराम गर्छु 
किनकि म एउटा मजदुर हुँ ।

तर अफसोच,
मेरा पसिनाले सिन्चिन्छ बाली
खेतबारी उसको हुन्छ
म रित्तिएर ढिकुटी भरिन्छ
मालिक ऊ ठहरिन्छ
बैंकहरुमा मेरो परिश्रम जम्मा हुन्छ
खाता र सहीछाप उसको चल्छ ।

म ठड्याउछु महल
भोगाधिकार उसको हुन्छ
म बनाउछु बाटो, चौतारी र मन्दिर
इतिहास उसको लेखिन्छ  
हजुर !

म एउटा मजदुर !

(पोर्चुगल)