नेपाली साहित्य घर’ डिजिटल साहित्यिक पत्रिका भएकोले यसमा साहित्यिक रचना र समाचार मात्र प्रकाशन गरिन्छ । यस पत्रिकामा पुरातन, उच्छृङ्खल र यथास्थितिवादी सोच भएका तथा साम्प्रदायिक सद्भावमा असर पुयाउने खालका रचना प्रकाशित गरिने छैन । अन्य पत्रिका र अनलाइनमा पठाएका वा प्रकाशित भएका रचना नपठाउनुहुन अनुरोध छ । नेपाली साहित्य घरमा प्रकाशित रचनाहरूमा व्यक्त विचारप्रतिको जवाफदेहिता स्वयम् लेखकको हुनेछ । रचना पठाउँदा नेपाली प्रीति फन्टमा टाइप गरेर इमेलमार्फत् पठाउनुपर्ने छ । पठाएको एक महिनासम्म प्रकाशित नभए वा कुनै प्रतिक्रिया नआए रचना अस्वीकृत भएको मानिने छ । हामीले यो पत्रिका आर्थिक उपार्जनका लागि नभई नेपाली भाषासाहित्यको सेवा गर्ने उद्देश्यले सञ्चालन गरेको हुँदा प्रकाशित रचनाको पारिश्रमिक दिन असमर्थ छौँ ।
विश्ववन्धुत्वलाई हेप्छ
मरुभूमिको त्यो सिंह र
युगलाई रुवाउछ ।
आमा !
सेतै फुलेको हिमालमा मुस्कुराउदा
टेक्छिन् पाइला धान झुलेका फाँटहरुम
स्वाभिमानीको शिर सधै ठाडो हुन्छ
चौडा छाती बनाएर उठ्छन्
धर्तीका लेक र थुम्काहरु
इतिहासदेखिका घातीहरु
डरले थुरथुर काम्दै
देशको माटोमाथि
जसअपजसका भजन गाउछन् ।
उसैले भनेको
लौ, भोलि झुपडिको मैरोमै
बिहानै झुल्केघाम पुग्छ र
अगेनोको छेउमा देशसँगै बसेकी आमा
उज्याली हुन्छिन्
झुल्केघाम उतै पुगेछ र आफै उज्यालिएछ
देश त
उही मैरोमा आमासँगै सुतिरहेछ
भाषणेहरु देशलाई बाजी थापेर
आफैसँग सिंगौरी खेल्छन्
हावामा जङ्गे खम्बा ठड्याउछन्
अनि खेल्छन् जुहारी
देशका साँध र सीमाहरुमा
शान्ति खल्बल्याउन
दक्षिणतिरको आोढारमा
एउटा सिंहको बास छ ।
(पश्चिम रुकुम)
