नेपाली साहित्य घर’ डिजिटल साहित्यिक पत्रिका भएकोले यसमा साहित्यिक रचना र समाचार मात्र प्रकाशन गरिन्छ । यस पत्रिकामा पुरातन, उच्छृङ्खल र यथास्थितिवादी सोच भएका तथा साम्प्रदायिक सद्भावमा असर पुयाउने खालका रचना प्रकाशित गरिने छैन । अन्य पत्रिका र अनलाइनमा पठाएका वा प्रकाशित भएका रचना नपठाउनुहुन अनुरोध छ । नेपाली साहित्य घरमा प्रकाशित रचनाहरूमा व्यक्त विचारप्रतिको जवाफदेहिता स्वयम् लेखकको हुनेछ । रचना पठाउँदा नेपाली प्रीति फन्टमा टाइप गरेर इमेलमार्फत् पठाउनुपर्ने छ । पठाएको एक महिनासम्म प्रकाशित नभए वा कुनै प्रतिक्रिया नआए रचना अस्वीकृत भएको मानिने छ । हामीले यो पत्रिका आर्थिक उपार्जनका लागि नभई नेपाली भाषासाहित्यको सेवा गर्ने उद्देश्यले सञ्चालन गरेको हुँदा प्रकाशित रचनाको पारिश्रमिक दिन असमर्थ छौँ ।
उहिले नै
छोराछोरीले धानको भात खान पाओस् भनेर
बा / हजुरबाहरु
फेदेन हुदै - हुदै
मधेस झरे ।
र झर्यो उनीहरूसंगै
आँखाको कोषमा टास्सिएर
पल्लो किराँतको यादहरु ।
बालकै देखि
हामीले पनि पल्टाइरह्यौ
बा / आमाले बोकी ल्याएका
यादहरुको एल्बम ।
पुजीरह्यौ उस्तै गरि सिमेभुमे,
राखिरह्यौ थानथपना बनाइ आगनको छेउमा ।
सुब्बेफाब्बे होस्,
दुख बिराम नहोस् भनी
भाकिरह्यौ सगुने, बुढीबजु अनि थुप्रै
किराँती देउ देवीहरु ।
मधेसमै जन्मिएर, हुर्किएर पनि
औल्याइरह्यौ पुर्ख्यौली थलो ।
झुकाएर शिर चढाइरह्यौ श्रद्धा ।
वर्षौंदेखि मानिआएको आदिम सभ्यतालाई
मानेन भनेर
तिमी कसरी सोच्न सक्छौ ?
(मोरङ)
