के तपाईभित्रको तपाई सही ठाउँमा छ – बलराम तिमल्सिना
on:
बैठकका गरमागरम छलफलहरूबाट
ऊ क्रमश: हरायो
र बैठककै एउटा कुनामा
एक्लै एक्लै
क्याण्डीक्रस खेलेर बस्न थाल्यो !
सडकमा जुलुसका अग्रपङ्तिबाट
ऊ क्रमश: हरायो
जुलुसमै तर पुच्छारतिर
जुलुसमै तर एकदम चुपचाप हिँड्न थाल्यो
र, कुनै दिनबाट ऊ
सडककै कुनै चौतारीमा
झोक्राएर बस्न थाल्यो !
सभाका अग्निवर्षी भाषणहरूबाट
ऊ क्रमश: हरायो
दर्शकदीर्घामा बसेर
ताली ठोक्दै चिच्याउने समुहबाट पनि
ऊ क्रमश: हरायो !
आँधीजस्तै कविता कोरल्ने कामबाट
ऊ क्रमश: हरायो
अलिना मलिना कविताहरूको बाटो हुँदै
ऊ रुन्चे कविताको लोकमा अवतरित भयो
अलि पछि त ऊ
कविताको लोकबाट पनि वेपत्ता भयो ।
हरेक हराभरा मौसमहरूबाट
ऊ क्रमश: हरायो
र, उजाड उदास मौसममा बस्न थाल्यो !
कोही हराउनु भनेको
कतै पनि नहुनु होइन रहेछ
बरु हुनु पर्ने स्थानमा नहुनु रहेछ !
यसरी ऊ
मान्छेका बस्तीहरूबाट हरायो
मान्छेका चहलपहलहरूबाट हरायो
मान्छेका मनका रहलपहलबाट पनि हरायो !
आगो निभेको चिसो अँगेनोजस्तै
एक थान चिसो अस्तित्व बोकेर
ऊ अचेल आफैंलाई पनि खोजिहिँड्छ
खरानी खोस्रिहेर्छ
तर अहँ
ऊभित्रको आगो उहिलै निभिसकेको छ
अब ऊ कहिलै बल्न सक्दैन आगोजस्तो !
यसरी हराउने मान्छे
ऊ मात्र नभएर
तपाई पनि हुन सक्नुहुन्छ
म पनि हुन सक्छु
अरु कोही पनि हुन सक्छ !
प्रिय साथीहरू !
के तपाईभित्रको तपाई सही ठाउँमा छ ?
(भक्तपुर)
नेपाली साहित्य घर’ डिजिटल साहित्यिक पत्रिका भएकोले यसमा साहित्यिक रचना र समाचार मात्र प्रकाशन गरिन्छ । यस पत्रिकामा पुरातन, उच्छृङ्खल र यथास्थितिवादी सोच भएका तथा साम्प्रदायिक सद्भावमा असर पुयाउने खालका रचना प्रकाशित गरिने छैन । अन्य पत्रिका र अनलाइनमा पठाएका वा प्रकाशित भएका रचना नपठाउनुहुन अनुरोध छ । नेपाली साहित्य घरमा प्रकाशित रचनाहरूमा व्यक्त विचारप्रतिको जवाफदेहिता स्वयम् लेखकको हुनेछ । रचना पठाउँदा नेपाली प्रीति फन्टमा टाइप गरेर इमेलमार्फत् पठाउनुपर्ने छ । पठाएको एक महिनासम्म प्रकाशित नभए वा कुनै प्रतिक्रिया नआए रचना अस्वीकृत भएको मानिने छ । हामीले यो पत्रिका आर्थिक उपार्जनका लागि नभई नेपाली भाषासाहित्यको सेवा गर्ने उद्देश्यले सञ्चालन गरेको हुँदा प्रकाशित रचनाको पारिश्रमिक दिन असमर्थ छौँ ।
बैठकका गरमागरम छलफलहरूबाट
ऊ क्रमश: हरायो
र बैठककै एउटा कुनामा
एक्लै एक्लै
क्याण्डीक्रस खेलेर बस्न थाल्यो !
सडकमा जुलुसका अग्रपङ्तिबाट
ऊ क्रमश: हरायो
जुलुसमै तर पुच्छारतिर
जुलुसमै तर एकदम चुपचाप हिँड्न थाल्यो
र, कुनै दिनबाट ऊ
सडककै कुनै चौतारीमा
झोक्राएर बस्न थाल्यो !
सभाका अग्निवर्षी भाषणहरूबाट
ऊ क्रमश: हरायो
दर्शकदीर्घामा बसेर
ताली ठोक्दै चिच्याउने समुहबाट पनि
ऊ क्रमश: हरायो !
आँधीजस्तै कविता कोरल्ने कामबाट
ऊ क्रमश: हरायो
अलिना मलिना कविताहरूको बाटो हुँदै
ऊ रुन्चे कविताको लोकमा अवतरित भयो
अलि पछि त ऊ
कविताको लोकबाट पनि वेपत्ता भयो ।
हरेक हराभरा मौसमहरूबाट
ऊ क्रमश: हरायो
र, उजाड उदास मौसममा बस्न थाल्यो !
कोही हराउनु भनेको
कतै पनि नहुनु होइन रहेछ
बरु हुनु पर्ने स्थानमा नहुनु रहेछ !
यसरी ऊ
मान्छेका बस्तीहरूबाट हरायो
मान्छेका चहलपहलहरूबाट हरायो
मान्छेका मनका रहलपहलबाट पनि हरायो !
आगो निभेको चिसो अँगेनोजस्तै
एक थान चिसो अस्तित्व बोकेर
ऊ अचेल आफैंलाई पनि खोजिहिँड्छ
खरानी खोस्रिहेर्छ
तर अहँ
ऊभित्रको आगो उहिलै निभिसकेको छ
अब ऊ कहिलै बल्न सक्दैन आगोजस्तो !
यसरी हराउने मान्छे
ऊ मात्र नभएर
तपाई पनि हुन सक्नुहुन्छ
म पनि हुन सक्छु
अरु कोही पनि हुन सक्छ !
प्रिय साथीहरू !
के तपाईभित्रको तपाई सही ठाउँमा छ ?
(भक्तपुर)
