बोकेर केही थान सपनाका भारीहरु
झरेको हु सपनाको सहर!
सहर झरेदेखि
गाउॅ निकै सम्झनामा आउँछ
सहर गाउॅभन्दा निकै दूर छ
सायद त्यसैले होला ।

सहरसँग सपना साट्दै
सकाएँ पढाईका केहि घुम्तिहरु
र साटेँ मैले मेरो सपनासँग
हरियो पासपोर्ट । 

बोकेर झोलामा 
आफ्नै सपना र भविष्यहरु 
खोज्दै निस्किएको हुँ
एक भुगोल 
च्यापेर सम्झना
छाती गाठो पारेर 
आफ्नै जिन्दगी बन्धकी राखेर 
केही हुल युवाहरुको संख्यामा
पसिनासँगै नोट साटिरहेको छु ।

थाहॅा छैन 
मेरो प्रत्येक मिनेट मिनेटमा खस्ने 
पसिना खुसी छ या छैन 
तर मलाई यत्ति थाहॅा छ 
मेरो पसिनासँग साटिएको नोटले 
मेरा भोका पेटहरु खुसी छन् 
त्यसैले श्रमसॅग साटिएका सपनाहरु
नभत्किउन् भनेर 
मैले राखेको छु 
केही थान आफ्नै गाउॅको सम्झना
केही थान बालापनका यादहरु
ती सप्पै सप्पै जम्मा गर्ने हो भने
बन्दो हो सागर ।

यसरी सपना बोक्दै 
सहर झरेको यात्री न हो म 
थाहॅा छैन 
यो यात्रा कहॅासम्म पुग्छ 
जहॅा पुगे पनि भत्किन दिने छैन 
यात्रामा सडक
बिर्सने छैन 
आफू जन्मिएको माटो
प्रियजनहरुको माया 
र फर्कनेछु म त्यहीँ
जुन माटोले
मलाई सपना देख्न सिकायो !!

(प्युठान)