नेपाली साहित्य घर’ डिजिटल साहित्यिक पत्रिका भएकोले यसमा साहित्यिक रचना र समाचार मात्र प्रकाशन गरिन्छ । यस पत्रिकामा पुरातन, उच्छृङ्खल र यथास्थितिवादी सोच भएका तथा साम्प्रदायिक सद्भावमा असर पुयाउने खालका रचना प्रकाशित गरिने छैन । अन्य पत्रिका र अनलाइनमा पठाएका वा प्रकाशित भएका रचना नपठाउनुहुन अनुरोध छ । नेपाली साहित्य घरमा प्रकाशित रचनाहरूमा व्यक्त विचारप्रतिको जवाफदेहिता स्वयम् लेखकको हुनेछ । रचना पठाउँदा नेपाली प्रीति फन्टमा टाइप गरेर इमेलमार्फत् पठाउनुपर्ने छ । पठाएको एक महिनासम्म प्रकाशित नभए वा कुनै प्रतिक्रिया नआए रचना अस्वीकृत भएको मानिने छ । हामीले यो पत्रिका आर्थिक उपार्जनका लागि नभई नेपाली भाषासाहित्यको सेवा गर्ने उद्देश्यले सञ्चालन गरेको हुँदा प्रकाशित रचनाको पारिश्रमिक दिन असमर्थ छौँ ।
ती रनभुल्लमा परेका आवाजहरु
ती सम्प्रेषण गर्न नसकेका पीडाहरु
अबोध मानव, अनौठो रोगब्याधी
अब्यक्त उच्चारणहरु निस्सासिंदै ।
धर्ती सहँदैछे बर्षिएका लात र चोटहरु
प्रकृति छातीमा हात राखी निःशब्द
निस्पन्द टुलुटुलु हेर्नुसिवाय
धैर्यधारणमा मौन आतङ्क सहँदैछे ।
रंगहरुको खोजीमा तल्लिन ती मानवहरु
विवशताको हुरीले हुईंक्याइएझैँ हुत्तिएर
भेन्टिलेटरको सहारा चुम्न बाध्य
खुलेआम मृत्युको बरदान मागिरहेछन् ।
ती दुखित आवाज सुन्ने कस्ले ?
भित्रभित्रै थुप्रिएका अनगिन्त लाशहरु
बिचित्र शहर, गाउँ अनि बस्तीहरु
शोकमग्न संसार र लाचार मानिसहरु ।
अब आँसुको मूल्य पनि कस्ले बुझ्ने
मानिसको तगारो मानिस, छैन मुक्ति
बसन्त ऋतुमा मौलाएको प्रकृति
झस्किँदै निरीह बन्दै गुमनाम छे ।
पुण्य प्राप्तिका लागि स्नान गर्ने
ती बाग्मतीजस्तै अनेकन नदीहरु
मैलिदै छन् विनाहिचकिचाहट
स्तब्ध पृथ्वीको प्रलयसँगसँगै ।
(काठमाडौं)
