ऊ मर्यो केवल मर्यो
मर्यो तर बाँच्यो 
मरेर पनि बाँच्यो ?

अचम्म !
ऊ खरानी भयो
माटोमा मिल्यो
खोजेमा हाड्खोर 
अस्तित्वमा हाजिर छन् ।

बस् तर,
ऊ जिउँदै छ बाँचेकै छ
सबैको मनमस्तिष्कमा छ
अझै हातेमालोमा छ 
मर्न पनि जान्नु पर्छ ।

कस्तो मरण ?
त्रसित र आतङ्कित
हो, मरण 
आखिर सबैमा 
रक्तसञ्चार बन्द हुन्छ
श्वासप्रश्वास रोकिन्छ
अनि शिथिल हुन्छ
बस्  निर्जीव वस्तुझैँ
चेतनाशून्य
दुईचार दिन 
एउटा परिवार रुन्छ
शोकाकुल बन्छ 
मर्नु यही त हो
मृत्यु सबैको हो
यस्तै त हो ।

होइन 
मृत्यु त्यसको हो
कातर र परजीवीको ।

हँ, अझ भयभीत आशङ्का
यहाँ सबैको नयन भिज्छ
वर्षौँवर्ष देश रुन्छ
सिङ्गो इतिहास रुन्छ
यस्तो मृत्यु ।

कस्तो मृत्यु ?
कस्तो मरण ?
सबैको आँखाभरि
सबैको यात्राअघि
सबैले मनैदेखि
अनि पूजनीय
आदर सत्कारणीय
मनमन्दिरमा
पुष्पगुच्छा र
रङ्गबिरङ्गले सिर्जित 
ऊ जिउँदै छ ।

ऊ भगवान् हो ?
ऊ ईश्वर हो ?
होइन ।

आश्चर्य !
ऊ को हो ?
आखिर जिउँदै छ ।