यतिखेर म निकै घोरिएको छु । आफैंभित्र सोहोरिएको छु । निकै निधार खुम्च्याएको छु । कता-कता मन पनि अमिलो भएको छ । केही स्मृतिहरू धमिलो भएको छ । तमतमिलो भएको छ । तन मन एकाएक भड्किलो भएको छ । जति सोच्दा पनि चित्त बुझेको छैन । के गरौँ, कसो गरौँ भएको छ । […] Read more
कोभिड-१९ को सकसबाट निस्किएर हल्का चहलपहल शुरू हुँदै थियो । २०७७ फागुनको पहिलो शनिवार सामुदायिक महिला जागरण मञ्चका केही साथीहरू घुम्न जाने योजनाविना मिटिङबाट उठ्दैनम् भन्न थाल्नु भयो। कोरोनाकै बीचमा अघिल्लो महिना पिकनिक गएथ्यौँ । कतिपय साथीहरू कोरोनाकै डरले जाने आँट गर्नु भएन तर यस पटक सबैमा उत्तिकै चाह थियो कोरोनाले कुँजिएको मन मस्तिष्क र […] Read more
“दाजु र भाउजूको फोटो मैले कतै देखेको छैन । लौ आज चाहिँ जसरी भए पनि म खिचेरै छाड्छु ।” चैतको रापिलो घाम फिसरगेट टावरको टाउकोमाथि झुन्डिरहेको थियो सत्यकला बहिनीले यसो भन्दा । “हो त नी बहिनी, साँच्चिकै भाउजू र मेरो फोटो त छैन नै । कुन्नि जीवनको कुन गन्तव्यको हतारमा दौडदा अहिलेसम्म फोटो खिच्न […] Read more
शिशुकालीन सम्झना अत्यन्त कम मात्रै छ ममा । केही बुझ्ने भएपछिको जीवन पनि सामान्य लेखपढ र आमालाई सघाउने उपक्रममैं बित्थ्यो म र मेरी दिदीको । त्यतिबेलाका काँठका अरू गाउँघरको जस्तै मेरो घर पनि काँचो इँटा र माटोको जोडाइको कच्ची थियो । त्यतिबेलाको सबै काँठजस्तै मेरो गाउँमा पनि माटोको जोडाइमा काँचै इँटाका बाक्लो गाह्रोले बनाइएका पातला […] Read more
आठौँ योजनाको कमाण्डस्तरीय केन्द्रिकृत ऐतिहासिक सफल कारवाहीपछि विकेन्द्रित कारवाही देशब्यापी भइरहेको थियो । त्यसक्रममा पूर्वी कमाण्ड अन्तर्गत चारवटा कम्पनीमा दुई नम्बरले पाँचथरको गापेटार रेड (०५८ माघ १२ ) गते, एक र दुइ नम्बरले काभ्रे भकुण्डेबेसी(२०५८ माघ १२) गते । हाम्रो चार नम्बर कम्पनीले सर्लाही लालबन्दी प्रहरी चौकी आक्रमण ग¥यो । सोहि बमोजिम क्रमशः दुई नम्बर, […] Read more
सिकार गर्ने बलवान्, सिकार हुने कमजोर । शक्तिको पूजा हुन्छ जहाँ पनि । त्यसैले शक्तिशाली जहिले पनि माथि, कमजोर सधैँ तल । चर्काे आवाज सुन्छ समाज पनि, मसिनो र कमजोर आवाज कसैको कानमा पुग्दैन । मान्छे स्वार्थप्रेरित छ । स्वार्थको परिपूर्ति बलवान्बाट मात्र हुन्छ, त्यसैले संपूज्य हुन्छ बलवान् । सत्यभन्दा अलिपर हुन्छ बलशाली । सत्यको […] Read more
मैले थाहा पाएर मनाएको दशैँ कहिले थियो, त्यो त म भन्न सक्दिनँ तर पनि दशैँ मनाउँने गरेको धेरै क्षणहरू मेरा मनभित्र चल्ने चित्रजस्तै गरी आइरहन्छन् । बुवाको फोटो एल्बममा एउटा श्यामश्वेत तस्वीर छ । त्यसमा कानमा जमरा घुसारेर बुवाले म र भाइ आश्विनलाई आफ्नो अगाडिपट्टि दुबैजनाको कुममा हात राखेर बाँसको दुईतिरको लिंगो भएको […] Read more
उ बेला जमाना नै अर्को थियो, हात्तीछाप चप्पलमा ती नेता गाउँ आउथे, भूमिगत शैलीमा पर्चा छरेर जनता जनार्दनलाई सचेतना फैलाउँथे । क्रान्ति र भ्रान्तिको अनेकन कथाले गाउँलेको रगत उमालेर आजै देश र जनताको मुक्तिको लागि मुठ्ठी कसेर अगाडि बढौँ भनेको अझै याद छ । कुनै बेला ती नेता निकै भलाद्मी थिए । गाउँमा मकै छर्न […] Read more
सानै थिएँ, कति वर्षको थिएँ अहिले सम्झन सक्दिनँ । आङमा गतिलो लुगा र खुट्टामा जुत्ता–चप्पल थिएनन् । स्कूल जान्थेँ तर पढ्नभन्दा खेल्न मन पराउँथेँ । बुवा–आमा खेत बारीमा काम गर्न जानुहुन्थ्यो । जेठो छोरो भएको हुनाले घरको हेरचाह र भाइबहिनीहरूको धरालो गर्नु पथ्र्यो । धेरै समय घरधन्दामै बित्थ्यो । भर्खर चराको फुलबाट बाहिर निस्केका बचराजस्ता […] Read more
‘आज दिनभर मोनोरेल, रेल, स्काइ बस र पैदल यात्रा हुने छ ।’ टोकियो स्टेशनबाट बाहिरिदै गर्दा जापान निवासी गजलकार गिरिजा गैरेले सुनाए । प्रा. रामकुमार पाँडे र मलाई धितमरुञ्जेल टोकियो घुमाउने उनले योजना बनाएका रहेछन् । जापान सपनाको देश हो । रहश्यमयी भूमि हो । त्यस देशमा रहेको संसारको सबैभन्दा ठूलो महानगर टोकियोको चक्कर काट्न […] Read more
