कैयौँ सपना बोकेर, त्यसलाई पूरा गर्न स्कुल जाने मैले साँझ घर फर्किदा कोही पछि लागेको महसुर गरेँ जून अनुहार चिन्थिन पहिले । सधैँ घर फर्किदा हाँस्दै फर्कने मेरो मुहारमा केही दिनदेखि ग्रहण लगेको थियो, सधैं पछि लाग्ने त्यो अन्जान अनुहारले मेरो मनमा डर पालेको थियो । टाढै रहने चेतावनी दिएकी Read more
मैले धन्यवाद भन्न बिर्सेको सबै समयको लागि हजुरहरुले गर्नुभएको हरेक विशेष कुराहरुको लागि । कहिलेकाहीँ नबोलिएको सबै शब्दहरुको लागि यो कविता उपहार, हजुरहरुको मायाको लागि ।। दिव्यता त्यो संस्कारको, हृदयमा राख्न सिकाउनुहुन्छ उहाँहरु दिनदिनै मेरो लागि बढी अर्थ राख्नुहुन्छ । अक्मकाउँदा भेट्टाउने कोमल मार्गदर्शक हातको लागि मेरो रचना मायामा परिभाषित, Read more
ताइहाङ र वाङगु पर्वतहरू लगभग सात सय ली र सयौँ हजार फिट अग्ला छन् । यी पहाडहरूको उत्तरमा झन्डै नब्बे वर्षको एकजना बृद्ध बस्थे जसलाई सबैले मूर्ख भन्थे । उसले सधैँ यी पहाडहरूको सामना गर्नुपर्थ्यो । प्रत्येक पटक बाहिर जाँदा र फर्केर आउँदा घुमाउरो यात्रा गर्नुपर्दा उसलाई निकै असुविधाजनक लाग्यो Read more
केही समय पहिला “सम्पदा र विपदा” बालकथा सङ्ग्रह मेरो हातमा प¥यो । त्रिभुवन विश्वविद्यालयका प्रध्यापक डा. तारानिधि भट्टराईले लेख्नुभएको उक्त कथासङ्ग्रहमा उहाँको भुगर्भशास्त्रमा भएको ज्ञान झल्किएको छ । डा. तारानिधि भट्टराई आपूmसँग भएको विज्ञान र भुगर्भशास्त्रको ज्ञानलाई साहित्यका माध्यामबाट बालबालिकाहरूलाई सरल भाषमा बुझाउनु पर्छ भनेर साहित्य लेखनमा लागेका साहित्यकार हुन् Read more
मित्रताको पाठ पढाउन आचार्य द्रोणले आफ्ना शिष्यहरूलाई गुरु दक्षिणाका रुपमा पाञ्चाल नरेश द्रुपदलाई आफ्नो अगाडि उपस्थित गराउन आदेश दिएका थिए । उनले बाल्यकालीन मित्रतालाई सम्झाउँदै आफूले जितेको पाञ्चाल भूमि राजा द्रुपदलाई नै फिर्ता गरे । उनको क्षेत्रीय अहङ्कारले त्यो सहन सहज थिएन । उनको लागि अपमानभन्दा मृत्यु श्रेयस्कर थियो । Read more
ऊ, मोटर चढेर गयो कस्तो निष्ठुरी, मोटर चढेर गैगयो उसलाई मोटरले नै निष्ठुरी बनायो जाँदा एकपल्ट पनि हात हल्लाएन फर्केर एक झलक पनि दिएन उसले जाने मोटर त चाडै पायो तर फर्किने मोटर अझै पाएन कि सायद फर्किने बाटो बिरायो कि कहिले त मोटर बनाउनेसँग रिस उठ्छ यो बाटो Read more
चराचुरुङ्गीको चिरबिर चिरबिर आवज भालेको डाको चिसोचिसो मौसममा आँखा मिच्दै गुडमर्निङ म्यासेज पठाउँछु म्यासेजमै कफीको कप सेन्ट गर्छु दिनभरि बेलाबेला म्यासेज कल गरेर सताउँछु अनि जब साँझ पर्छ कल गरेर दिनभरिको बेलिबिस्तार लगाउँछु । दशैँ आउँछ आफ्नो खाली निधार छाम्छु तिहार आउँछ टीकाको दिन टीका लगाउने निधारमा पसिना बगिरहेको कल्पना Read more
आमा ! तिमी हाँस्यौ चन्द्रलाई तेज दिइ सुर्यको किरण बनेर रुदाँ पनि जीवन दिई धरालाई दु:खको सागरमा स्वयम् डुबेर । तिम्रो आँसु झरे पानी पर्छ, हुरी चल्छ आमा तिम्रो पीडाको साक्षी भएको हावाले देखेर हो कि ? एक एक गरी तिम्रा धेरै सन्तान मारिए, जुन कोखबाट जन्मे त्यही कोखभित्र गाडिए Read more
“कहिलेबाट सङ्क्रमित भएका रहेछन् ?” नौलो स्वरमा कसैले सोध्दैथियो । “अस्तिमात्रै कोरोना हो भनेर थाहा भएको ।” कसैले उत्तर दियो । “च्व, च्व,च्व,” सहानुभूति प्रकट भयो, “छोरो भर्खर पाँचमा छ अनि छोरी १२ पढ्दै छे । सानैमा टुहुरा भए ।” “नानी, हामी छिट्टै घर फर्किन्छम् । भाइ र आफ्नो ख्याल Read more
लेख्दै थिएँ पहिलोपटक कलमको बिर्को उघारेर म लेख्दा लेख्दै पहिचान मेरो देशको पहिचानको याद आयो । कुना कन्दराहरुमा चोक चौताराहरूमा अड्डा र गौंडाहरूमा फहराइरहेका झन्डाहरूलाई हेरें हेर्दा हेर्दै देखेँ मैले अर्धनग्न पल्टिरहेको नावालकलाई हेर्दा हेर्दै देखेँ भोक लाग्यो भनेर चिच्याइरहेकालाई कोही जाडोले कामिरहेका कोही अस्मिता जोगाउन भागिरहेका जीवन जोगाउन सहयोग Read more
